Ryszard Riedel – legenda polskiej muzyki rozrywkowej, wokalista zespołu „Dżem”, w fabularyzowanym – aczkolwiek fikcyjnym – spektaklu rozprawia się z własnymi demonami nałogu.
Ryszard Riedel – legenda polskiej muzyki rozrywkowej, wokalista zespołu „Dżem”, w fabularyzowanym – aczkolwiek fikcyjnym – spektaklu rozprawia się z własnymi demonami nałogu.
Ryszard Riedel – legenda polskiej muzyki rozrywkowej, wokalista zespołu „Dżem”, w fabularyzowanym – aczkolwiek fikcyjnym – spektaklu rozprawia się z własnymi demonami nałogu.
Ryszard Riedel – legenda polskiej muzyki rozrywkowej, wokalista zespołu „Dżem”, w fabularyzowanym – aczkolwiek fikcyjnym – spektaklu rozprawia się z własnymi demonami nałogu.
Ryszard Riedel – legenda polskiej muzyki rozrywkowej, wokalista zespołu „Dżem”, w fabularyzowanym – aczkolwiek fikcyjnym – spektaklu rozprawia się z własnymi demonami nałogu.
Ryszard Riedel – legenda polskiej muzyki rozrywkowej, wokalista zespołu „Dżem”, w fabularyzowanym – aczkolwiek fikcyjnym – spektaklu rozprawia się z własnymi demonami nałogu.
Muzyczny spektakl o Polsce lat 80 i
90., transformacji, Solidarności, Wałęsie i wielkich ówczesnych zmianach
społeczno-obyczajowych. Dla wielu obywateli i obywatelek był to czas
rozczarowania demokracją, drastyczną polityką ekonomiczną Balcerowicza, co w
konsekwencji doprowadziło do zwycięstwa i powrotu „postkomunistów”. Dramat
„Kazik, ja tylko żartowałem” napisanyzostał
przez jednego z najlepszych polskich prozaików i felietonistów, laureata
Paszportu Polityki, finalistę Nagrody Literackiej Nike oraz Nagrody Literackiej
Europy Środkowej „Angelus”, Ziemowita Szczerka. Tekst, napisany na specjalne
zamówienie naszego Teatru, opowiada o losach ówczesnych grup punkowych
oraz rodzących się gwiazdach estrady, którzy przez kolejne dekady wyznaczali
trendy w polskiej muzyce.Głównym
bohaterem jest muzyk, akordeonista, przyjaciel Kazika, który w wielkim monologu
spowiedzi rozprawia się z tamtym okresem fonograficznych złodziei, zakrapianych
wieczorów, życia prywatnego muzyków i romansów z polityką. Za oprawę muzyczną posłużą
piosenki legendarnej grupy „Kult” wykonane na żywo. Usłyszymypiosenki m.in. „Wałęsa, dawaj nasze 100 milionów”,
„Hej, czy nie wiecie”, „Do Ani”.
- przed widownią główną znajdują się dodatkowe krzesła -
Muzyczny spektakl o Polsce lat 80 i
90., transformacji, Solidarności, Wałęsie i wielkich ówczesnych zmianach
społeczno-obyczajowych. Dla wielu obywateli i obywatelek był to czas
rozczarowania demokracją, drastyczną polityką ekonomiczną Balcerowicza, co w
konsekwencji doprowadziło do zwycięstwa i powrotu „postkomunistów”. Dramat
„Kazik, ja tylko żartowałem” napisanyzostał
przez jednego z najlepszych polskich prozaików i felietonistów, laureata
Paszportu Polityki, finalistę Nagrody Literackiej Nike oraz Nagrody Literackiej
Europy Środkowej „Angelus”, Ziemowita Szczerka. Tekst, napisany na specjalne
zamówienie naszego Teatru, opowiada o losach ówczesnych grup punkowych
oraz rodzących się gwiazdach estrady, którzy przez kolejne dekady wyznaczali
trendy w polskiej muzyce.Głównym
bohaterem jest muzyk, akordeonista, przyjaciel Kazika, który w wielkim monologu
spowiedzi rozprawia się z tamtym okresem fonograficznych złodziei, zakrapianych
wieczorów, życia prywatnego muzyków i romansów z polityką. Za oprawę muzyczną posłużą
piosenki legendarnej grupy „Kult” wykonane na żywo. Usłyszymypiosenki m.in. „Wałęsa, dawaj nasze 100 milionów”,
„Hej, czy nie wiecie”, „Do Ani”.
- przed widownią główną znajdują się dodatkowe krzesła -
Autorka „Kory. Boskiej” oraz „Kruchości wodoru. Demarczyk” tym razem zabierze widza na psychodeliczny, fascynujący spacer po linii życia Grzegorza Ciechowskiego.
Autorka „Kory. Boskiej” oraz „Kruchości wodoru. Demarczyk” tym razem zabierze widza na psychodeliczny, fascynujący spacer po linii życia Grzegorza Ciechowskiego.
Autorka „Kory. Boskiej” oraz „Kruchości wodoru. Demarczyk” tym razem zabierze widza na psychodeliczny, fascynujący spacer po linii życia Grzegorza Ciechowskiego.
Ryszard Riedel – legenda polskiej muzyki rozrywkowej, wokalista zespołu „Dżem”, w fabularyzowanym – aczkolwiek fikcyjnym – spektaklu rozprawia się z własnymi demonami nałogu.
Ryszard Riedel – legenda polskiej muzyki rozrywkowej, wokalista zespołu „Dżem”, w fabularyzowanym – aczkolwiek fikcyjnym – spektaklu rozprawia się z własnymi demonami nałogu.
Ryszard Riedel – legenda polskiej muzyki rozrywkowej, wokalista zespołu „Dżem”, w fabularyzowanym – aczkolwiek fikcyjnym – spektaklu rozprawia się z własnymi demonami nałogu.
Ryszard Riedel – legenda polskiej muzyki rozrywkowej, wokalista zespołu „Dżem”, w fabularyzowanym – aczkolwiek fikcyjnym – spektaklu rozprawia się z własnymi demonami nałogu.
Spektakl „Granica kobiecości” to artystyczna, miejscami brutalnie szczera podróż przez labirynt społecznych oczekiwań wobec kobiet.To opowieść o tym, jak narzucone role mogą prowadzić do zagubienia, buntu, a nawet szaleństwa. Czy istnieje granica kobiecości, za którą kobieta "już nie jest kobietą",? Czy można ją wyznaczyć – wyglądem, zachowaniem, rolą w społeczeństwie? Spektakl stawia trudne pytania, ale nie daje prostych odpowiedzi. To emocjonalny manifest i próba odzyskania głosu – wolnego od definicji innych.
Spektakl powstał w oparciu o osobiste doświadczenia i odczucia tancerek, które stały się fundamentem dla emocjonalnej i autentycznej narracji scenicznej.
Spektakl „Granica kobiecości” to artystyczna, miejscami brutalnie szczera podróż przez labirynt społecznych oczekiwań wobec kobiet.To opowieść o tym, jak narzucone role mogą prowadzić do zagubienia, buntu, a nawet szaleństwa. Czy istnieje granica kobiecości, za którą kobieta "już nie jest kobietą",? Czy można ją wyznaczyć – wyglądem, zachowaniem, rolą w społeczeństwie? Spektakl stawia trudne pytania, ale nie daje prostych odpowiedzi. To emocjonalny manifest i próba odzyskania głosu – wolnego od definicji innych.
Spektakl powstał w oparciu o osobiste doświadczenia i odczucia tancerek, które stały się fundamentem dla emocjonalnej i autentycznej narracji scenicznej.
Spektakl „Granica kobiecości” to artystyczna, miejscami brutalnie szczera podróż przez labirynt społecznych oczekiwań wobec kobiet.To opowieść o tym, jak narzucone role mogą prowadzić do zagubienia, buntu, a nawet szaleństwa. Czy istnieje granica kobiecości, za którą kobieta "już nie jest kobietą",? Czy można ją wyznaczyć – wyglądem, zachowaniem, rolą w społeczeństwie? Spektakl stawia trudne pytania, ale nie daje prostych odpowiedzi. To emocjonalny manifest i próba odzyskania głosu – wolnego od definicji innych.
Spektakl powstał w oparciu o osobiste doświadczenia i odczucia tancerek, które stały się fundamentem dla emocjonalnej i autentycznej narracji scenicznej.
